Κούμπερλαντ, Ρόουντ Άιλαντ
Δεν μπορώ να θυμηθώ κάποια μέρα της ζωής μου που να μην είχα σεξουαλικά αισθήματα. Από τότε που έχω αναμνήσεις, μπορώ να θυμηθώ όχι μόνο να έχω σεξουαλική συνείδηση αλλά και να είμαι σεξουαλικά ενεργός μέχρι ενός συγκεκριμένου βαθμού. Ως παιδί είχα θεοποιήσει τις κούκλες του GI Joe. Τις ξέντυνα και τις κοιτούσα. Έγινα για πρώτη φορά σεξουαλικά ενεργός με τους συντρόφους μου στο παιχνίδι όταν ήμουν πέντε ή έξι, αλλά ποτέ δεν ήμουν αυτός που ξεκινούσε κάτι. Αυτό που κάναμε φαντάζει πρωτόγονο τώρα, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο παιδιάστικο όσο φαίνεται. Ήμαστε ανθρώπινα όντα που δεν είχαν κοινωνικούς περιορισμούς και ήμαστε πρόθυμοι να εξερευνήσουμε τη σεξουαλικότητά μας στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Οι φίλοι μου ήταν πάντοτε αγόρια, και αν πιεστώ να δώσω κάποια αιτία για την ομοφυλοφιλία μου, αυτή είναι που μπορώ να προτείνω. Αλλά δεν πιστεύω ότι η σχέση αιτίου–αιτιατού είναι τόσο απλή.
Κατάφερα να αποφύγω να κολλήσω αφροδίσια νοσήματα σε όλα τα νηπιακά και προεφηβικά μου χρόνια. Στην τετάρτη δημοτικού, είχα την πρώτη μου σύγκρουση με το σχολικό σύστημα του Κούμπερλαντ. Για κάποιο λόγο, αποφάσισα να φιλήσω κάποιους που κάναμε παρέα στον δημόσιο αυλόγυρο. Τίποτα εξαιρετικό στην πραγματικότητα, απλά ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο. Οι μαθητές αμέσως έτρεξαν στον φύλακα ή στον δάσκαλο και είπαν τη φρικαλεότητα που είχε διαπραχθεί επάνω τους. Όλη η υπόθεση ήταν σαν μια διεστραμμένη εκδοχή του νηπιακού τραγουδιού Γκόρτζι Πόρτζι. Το επεισόδιο αναφέρθηκε στο διευθυντή. Είχε σύσκεψη με τη μητέρα μου και της είπε ότι ο εννιάχρονος γιος της ήταν ομοφυλόφιλος. Είχα ακούσει τη λέξη «ομοφυλόφιλος» πριν και είχα μια γενική αντίληψη του τι σήμαινε, αλλά αυτή ήταν η πρώτη φορά που την άκουσα να εφαρμόζεται σε μένα. Πάντοτε θα θυμάμαι την απολιθωμένη όψη του προσώπου της όταν η μητέρα μου το συζητούσε· μου άφηνε την εντύπωση ότι το θέμα ήταν δυσάρεστο.
Από νωρίς στην παιδική μου ηλικία, η σεξουαλική μου ζωή συνέχισε με θέρμη για χρόνια χωρίς διακοπή. Όταν ήμουν δώδεκα, άρχισα να οσμίζομαι μια αίσθηση ενοχής από τους παρτενέρ μου. Ένιωσα πολλές φορές ότι μου φέρονταν ψυχρά μετά το σεξ. Άρχισε να εξαπλώνεται και σε άλλες περιστάσεις. Αργά, οι φιλίες μου με ανθρώπους στους οποίους βρισκόμουν κοντά για όλη μου τη ζωή άρχισαν να διαλύονται.
Αυτή ήταν η αρχή μιας ταραχώδους εφηβείας. Τα πράγματα έγιναν χειρότερα. Ένιωθα απομονωμένος, αποξενωμένος· δεν είχα κανένα να σχετιστώ. Δεν είχα βιβλία να διαβάσω. Δεν γνώριζα κάποιο να μου πει ότι υπήρχαν βιβλία που υποστήριζαν τα δικαιώματα των γκέι. Δεν γνώριζα καμία γκέι οργάνωση. (Δεν υπήρχε καμία στο Κούμπερλαντ και ούτε τώρα υπάρχει.) Η αυτοεκτίμησή μου βούλιαξε. Το έβρισκα αδύνατο να εμπιστευτώ σε κάποιον τα βαθύτερα αισθήματά μου, και αυτό καθιστούσε ακόμα πιο δύσκολο να αντιμετωπίσω τα συναισθήματά μου. Μερικές φορές φοβόμουν ότι κάποιος θα μπορούσε να αποκαλύψει το μυστικό μου. Έγινα παρανοϊκός – όχι μόνο προς τους άλλους αλλά και προς τον εαυτό μου και προς τα δικά μου αισθήματα. Προσπάθησα απεγνωσμένα να αρνηθώ τις πραγματικές μου σκέψεις. Ολόκληρη η ζωή μου ήταν ένα τεράστιο μπέρδεμα.
Άρχισα να αποσύρομαι. Δεν είχα τρόπους έκφρασης. Οι βαθμοί στο σχολείο κατέβηκαν και υποχώρησα σε μια ζωή ασταμάτητης βουλιμίας και ακρόασης του ραδιοφώνου. Στη πρώτη γυμνασίου ζύγιζα 63,5 κιλά· στη δευτέρα λυκείου ζύγιζα 98,5 κιλά και περνούσα έντεκα ώρες την ημέρα ακούγοντας το ράδιο. Είχα πρόβλημα να αντιμετωπίζω τον εξωτερικό κόσμο. Και κάθε μέρα ζούσα με το φόβο ότι δεν υπήρχε τίποτα άλλο, κι ότι ποτέ δεν θα γνώριζα κάποιον που θα μπορούσε να καταλάβει εμένα και τα αισθήματά μου.
Στη δευτέρα λυκείου γνώρισα τον Πολ Γκίλμπερτ. Ο Πολ ήταν ανοιχτός απέναντί μου για τη σεξουαλικότητά του σχεδόν αμέσως αφού γνωριστήκαμε. Το βρήκα μια απίστευτη αποκάλυψη. Φιλοξενούσα πολλά αισθήματα μέσα μου για χρόνια και χρόνια, και τώρα να κάποιος που έλεγε, πολύ άνετα, «Ω, ναι, είμαι γκέι.» Ήθελα να ουρλιάξω και να τσιρίξω και πηδήσω πάνω κάτω, αλλά το χειρίστηκα πολύ διακριτικότερα, λέγοντας, «Αλήθεια… λοιπόν, παρόλο που είμαι στρέιτ δεν με ενοχλεί.» Ήμουν πολύ παρανοϊκός εκείνη την περίοδο. Η ζωή σε ένα κέλυφος το κάνει αυτό σε ένα άτομο. Μου πήρε μερικές εβδομάδες πριν μπορέσω να αισθανθώ αρκετά ασφαλής ώστε να εμπιστευτώ στο Πολ το τρομερό μυστικό που έκρυβα τόσον καιρό. Ο Πολ μου δίδαξε ότι δεν ήταν τρομερό μυστικό, ήταν απλά θέμα ατομικότητας και τίποτα παραπάνω. Σύντομα, τα αισθήματά μου για τον εαυτό μου άλλαξαν δραματικά. Δεν ένιωθα λύπηση για μένα· ένιωθα οργή. Ήθελα να στραγγαλίσω όλο τον στρέιτ κόσμο που είχε κάνει την εφηβεία, η οποία είναι έτσι ή αλλιώς αρκετά σκληρή για τον περισσότερο κόσμο, τόσο πολύ σκληρότερη για άτομα σαν κι εμένα. Πιστεύω ότι πάντα θα κουβαλάω τις ουλές από το διανοητικό κενό στο οποίο είχα κρατηθεί στα εφηβικά μου χρόνια.
Ο Πολ με σύστησε σε πολλούς από τους φίλους του. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν γκέι, και ένιωθα ικανοποίηση με το να είμαι ικανός να μοιράζομαι τα αισθήματά μου. Ποτέ δεν περίμενα ότι θα μπορούσα να μιλάω για τα αισθήματα αυτά σε ανθρώπους που θα συνέχιζαν να μου συμπεριφέρονται ως άτομο. Δεν είχα πλέον να κάθομαι στο δωμάτιό μου και να τρώω αδηφάγα ώστε να χάσω επαφή με τα αισθήματά μου. Μπορούσα να τα μοιραστώ με κάποιον. Δεν υπήρχε πια μυστικό για να κρυφτεί. Δεν είχα να φιλοξενώ παρανοϊκά αισθήματα πια, γιατί δεν υπήρχε τίποτα να φοβάμαι. Ήταν εντάξει να είμαι γκέι, εντάξει να είμαι διαφορετικός. Και το να είμαι διαφορετικός δεν σήμαινε μια ζωή μοναξιάς και απομόνωσης. Έμαθα ότι οι φίλοι μου κι εγώ μπορούσαμε να είμαστε διαφορετικοί μαζί. Δεν βρισκόμουν απλώς έξω από την ντουλάπα, βρισκόμουν έξω από το φέρετρο.
Σημείωση του εκδότη: Ο Ααρών Φρίκι έγινε εθνική είδηση την άνοιξη του 1980, όταν πήρε τον Πολ Τζίλμπερτ στο χορό της αποφοίτησης. Διηγείται όλη την ιστορία του στο Reflections of a Rock Lobster: A Story About Growing Up Gay, η οποία γράφτηκε τη χρονιά μετά την αποφοίτησή του.