Σεντ Πολ, Μινεζότα

Το όνομά μου είναι Μάικ Φρίντμαν και θα ήθελα να μοιραστώ μερικές από τις εμπειρίες που είχα τους τελευταίους μήνες, γιατί πιστεύω ότι θα ήταν χρήσιμες σε άτομα που βρίσκονται στην ίδια θέση.

Το προηγούμενο καλοκαίρι αποδέχτηκα τελικά το γεγονός ότι είμαι γκέι. Έκανα σεξ με κάποιον άντρα από τότε που ήμουν δεκατεσσάρων αλλά πίστευα ότι ήταν μια φάση που περνούσα. Πίστευα ότι θα το ξεπερνούσα με τον καιρό αλλά προφανώς αυτό δεν συνέβη. Το προηγούμενο καλοκαίρι αποφάσισα ότι θα έπρεπε να σταματήσω να κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Ήμουν γκέι και θα έπρεπε να είμαι ευτυχισμένος με αυτό.

Άρχισα να πηγαίνω στο μοναδικό γκέι μπαρ της πόλης μας, και κατέληξα να περνάω πολύ από τον ελεύθερο χρόνο μου εκεί, ιδιαίτερα τα βράδια του σαββατοκύριακου. Το βρήκα αρκετά βαρετό μετά από λίγο και σταμάτησα να πηγαίνω στο μπαρ, εκτός από κα’να δυο φορές το μήνα.

Στα τέλη Αυγούστου, άφησα το σπίτι στο Ιλινόις για να πάω σε ένα μικρό, Καθολικό, σχολείο φιλελεύθερων σπουδών στο Σεντ Πολ. Είχα σκεφτεί πολλές φορές να φανερωνόμουν σε δύο από τους στρέιτ φίλους μου, τον Μπράιαν και τον Ρίτσαρντ. Αλλά φοβόμουν ότι δεν θα το έπαιρναν καλά και μετά από κάμποση σκέψη, δεν ήμουν βέβαιος πως ήμουν αρκετά άνετος με τον εαυτό μου για να το πω σε κάποιον ο οποίος θα ήταν στρέιτ.

Η θέση της διοίκησης του σχολείου είναι ότι δεν υπάρχουν γκέι μαθητές στο Σεντ Τόμας. Ο πρόεδρος του σχολείου, ένας ιερέας, λένε ότι το είπε αυτό δημόσια, και οι μαθητές μεταχειρίζονται τα γκέι άτομα άσχημα. Η σχολή βρίθει από «πουστοανέκδοτα» ειδικά μεταξύ των ανδρών. Ένας φίλος μου πήγαινε παλιά στο Σεντ Τόμας. Παρακολουθούσε το ιεροδιδασκαλείο και τώρα σπουδάζει για να γίνει ιερέας της MCC. Μια φορά είπε, «Συχνά αναρωτήθηκα πόσα αγόρια επιστρέφουν στον κοιτώνα τους το βράδυ και κλαίνε στο μαξιλάρι επειδή ο συγκάτοικός τους είναι παίδαρος.» Αμήν.

Κατέληξα να ζω εκτός των εγκαταστάσεων της σχολής και να περνάω ένα πολύ μοναχικό χειμερινό εξάμηνο. Ήταν σαν να μην είχα κανέναν να του μιλήσω. Ο συγκάτοικός μου ήταν στρέιτ και δεκατέσσερα χρόνια μεγαλύτερός μου, κι έτσι δεν είχαμε πολλά κοινά σημεία. Στις αρχές Δεκεμβρίου, αποφάσισα ότι είχε φτάσει ο καιρός να φανερωθώ στους στρέιτ φίλους μου.

Ο Ρίτσαρντ πηγαίνει σχολείο στη Βοστόνη. Γνωρίζοντας ότι θα τον έβλεπα τα Χριστούγεννα, του έγραψα ένα γράμμα και στο γράμμα του φανερώθηκα. Πραγματικά δεν ήξερα πώς θα αντιδρούσε, αλλά είχα σχηματίσει μια γνώμη γι’ αυτόν ως αρκετά φιλελεύθερου ατόμου εν γένει.

Έφτασα σπίτι για τα Χριστούγεννα και ανακάλυψα ότι δεν θα ερχόταν σπίτι πριν από την τρίτη εβδομάδα του Ιανουαρίου και δεν είχα μάθει νέα του. Δεν είναι πολύ καλός στο να γράφει γράμματα, έτσι δεν έδωσα πολύ μεγάλη βάση στο γεγονός. Την ημέρα που έφτασε στην πόλη, πέρασα κάμποση ώρα μαζί του, αλλά δεν το ανέφερε κι εγώ δεν ήξερα πώς να το κάνω. Θα ήταν στην πόλη μόνο για τρεις μέρες πριν φύγει για Βοστόνη. Έτσι, το βράδυ πριν την προγραμματισμένη αναχώρηση, βγήκαμε έξω, παραγγείλαμε πίτσα και μπίρα και μετά πήγαμε σε μια ταινία. Μετά την ταινία, η αδερφή μου, ο Ρίτσαρντ κι εγώ καθόμαστε και μιλούσαμε και τελικά το ανέφερα. Τον ρώτησα αν έλαβε το γράμμα που του είχα στείλει. Είπε ναι, και τον ρώτησα αν είχε κάποιες ερωτήσεις που θα ήθελε να μου θέσει.

Οι τρεις μας καθίσαμε παρέα και μιλούσαμε για δυόμισι ώρες για το ζήτημα. Έδειχνε μεγάλη υποστήριξη και μου είπε ότι θαύμαζε τα κότσια μου που του το είπα σε επιστολή, μη γνωρίζοντας πώς θα αντιδρούσε. Σε τελική ανάλυση, ήταν μια πολύ καλή εμπειρία και για τους δυο μας. Μου είπε ακόμα κι ότι κάποιος είχε προσπαθήσει να τον ψωνίσει σε μια παραλία της Χαβάι, όπου βρισκόταν αμέσως πριν έρθει σπίτι.

Μου είπε ότι κάποιος βρισκόταν κοντά του όλη μέρα και ότι συνέχιζε να τον επιθεωρεί όλη μέρα. Του είπα, «Σου έκανε καμάκι.»

«Τι;»

«Σου έκανε καμάκι.»

Εγώ απλά γέλασα. Ο Ρίτσαρντ δεν το θεώρησε τόσο αστείο όσο εγώ. Του είπα ότι θα έπρεπε να κολακεύεται. Μου παραδέχτηκε ότι είχε κολακευτεί, αλλά δεν ενδιαφερόταν. Ο τύπος είχε φτάσει στο σημείο να του ζητήσει να βγουν μαζί έξω εκείνο το βράδυ. Ο Ρίτσαρντ πήγε, αλλά μόνο αφού είπε στον τύπο ότι δεν ενδιαφερόταν. Ακόμα θυμάμαι που μου τα έλεγε, και γελάω. Παραδέχομαι ότι δεν ρίχνω το φταίξιμο στον άντρα – ο Ρίτσαρντ είναι πολύ ελκυστικός.

Όταν φανερώνεσαι στους φίλους σου που είναι στρέιτ (ή τουλάχιστον νομίζεις ότι είναι στρέιτ), θα έπρεπε να τους το πεις και μετά να τους βάλεις να το συζητήσουν. Ο στρέιτ κόσμος έχει πολλές παρανοήσεις για τους γκέι. Ακόμα κι οι αποκαλούμενοι απελευθερωμένοι έχουν αυτές τις παρανοήσεις. Αν αντιδράσουν με εχθρικό τρόπο, προσπάθησε να τους εξηγήσεις πως το γεγονός δεν σε αλλάζει με κανένα τρόπο. Δεν είσαι διαφορετικό άτομο απλά επειδή είσαι γκέι. Τότε πες τους ότι πραγματικά δεν είναι δουλειά τους με ποιον πας στο κρεβάτι, αλλά ότι ήθελες να μοιραστείς μαζί τους ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής σου, επειδή είναι φίλοι σου.

Πρώτα από όλα, να θυμάσαι ότι είσαι ένα ξεχωριστό άτομο· μοναδικό, διαφορετικό από κάθε άλλο. Το να είσαι γκέι είναι καλό. Μην αφήσεις σε κανένα να σου πει ότι είναι αμαρτία το να είσαι απλά ο εαυτός σου. Κανείς δεν επιλέγει να είναι γκέι, απλά έτσι είμαστε.