Κένεθ, 17

Leave a comment
Uncategorized

Μούρχεντ, Μισισιπής

Γνώριζα ότι ήμουν διαφορετικός από την ηλικία των πέντε ή έξι. Εκείνη την εποχή δεν καταλάβαινα τα αισθήματα μέσα μου ή τι σήμαιναν. Απλά ήξερα ότι με έλκυαν τα αγόρια. Δεν είχα ιδέα ότι άνθρωποι δέχονταν το μίσος γιατί τους άρεζαν και γιατί αγαπούσαν άτομα του ίδιου φύλου. Νόμιζα ότι σε όλους άρεζαν τα αγόρια. Σήμερα, δεν μπορώ να πιστέψω ότι ήμουν τόσο αφελής!

Καθώς μεγάλωνα, άρχισα να προσέχω ρεπορτάζ στις ειδήσεις. Έβλεπα ανθρώπους να διαμαρτύρονται και να φωνάζουν λέξεις όπως «αδερφές», «πούστηδες», «λεσβίες» και «ομοφυλόφιλοι». Πραγματικά με πονούσε και με φόβιζε να βλέπω ανθρώπους να κηρύσσουν με αυτόν τον τρόπο το μίσος. Απλά θεωρούσαν ότι εφόσον είσαι γκέι πρέπει να είσαι ανώμαλος ή κάποιο είδος σεξουαλικά παρεκκλίνοντα. Από τότε και μετά, έμαθα να κρατώ τη σεξουαλικότητά μου μυστική.

Έπειτα ήρθε η κρίση του AIDS. Όλοι οι ρεπόρτερ στην τηλεόραση στα μέσα της δεκαετίας του ’80 έλεγαν ότι πολλοί γκέι πέθαιναν από αυτή την καταστροφή. Πίστευα ότι απλά επειδή ήμουν γκέι, οι πιθανότητές μου να κολλήσω την ασθένεια θα ήταν υψηλότερες απ’ ότι αν ήμουν στρέιτ. (Αργότερα έμαθα ότι δεν υπάρχουν ομάδες υψηλού κινδύνου, μόνο συμπεριφορές υψηλού κινδύνου. Αυτό ήταν πολύ παρηγορητικό!)

Κατέρρευσα όταν πήγα στη πρώτη τάξη του γυμνασίου. Βυθίστηκα σε βαθιά κατάθλιψη και ώρες ώρες ήμουν έντονα αυτοκτονικός. Τελικά εγκατέλειψα το σχολείο γιατί δεν μπορούσα να τα βγάλω πέρα. Οι γονείς μου ήθελαν να μάθουν τι πήγαινε στραβά μαζί μου. Μου έθεταν ένα σωρό ερωτήσεις. Ήθελα να τους πω την αλήθεια, αλλά δεν μπορούσα. Άρχισα να αποσύρομαι από τη ζωή. Το μόνο που έκανα ήταν να μένω στο κρεβάτι και να ρωτάω το Θεό, «Γιατί εγώ;»

Άρχισα να καπνίζω και κατέληξα στη λήθη. Σταμάτησα να κάνω οτιδήποτε και να πηγαίνω οπουδήποτε. Ζούσα στην κρεβατοκάμαρά μου, βγαίνοντας μόνο όταν η οικογένεια έλειπε ή κοιμόταν. Έζησα κατ’ αυτό τον τρόπο σχεδόν δύο χρόνια. Όλο αυτόν τον καιρό που πέρασα μόνος, το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν σεξουαλικότητά μου. Απλά ήξερα ότι πρέπει να είχα κάνει κάτι κακό και ο Θεός με τιμωρούσε. Πίστευα ότι, επειδή ήμουν γκέι, δεν μου άξιζε η ευτυχία και ότι δεν ήμουν άξιος οτιδήποτε θετικού. Τα πράγματα ήταν τόσο άσχημα ώστε σκεφτόμουν την αυτοκτονία ως το δρόμο για να ξεφύγω. Ήθελα να πεθάνω.

Ένα βράδυ, ήμουν μόνος στο σπίτι και αποφάσισα να απλώσω το χέρι και να ζητήσω βοήθεια. Κάλεσα το μόνο νούμερο που μπορούσα να βρω. Ήταν μια τηλεφωνική γραμμή για άτομα που το είχαν σκάσει από το σπίτι. Τους είπα ότι ήμουν γκέι κι ότι χρειαζόμουν βοήθεια. Με παρέπεμψαν σε μια τηλεφωνική γραμμή για γκέι και λεσβίες εφήβους που βρίσκονται σε κρίση. Τηλεφώνησα και μίλησα με το σύμβουλο για δύο ώρες. Το άτομο στο οποίο μίλησα με είπε ότι είναι εντάξει να είμαι γκέι κι ότι δεν ήμουν μόνος. Μου έστειλαν κάποιες πληροφορίες για τους γκέι εφήβους. Έμαθα ότι ο κόσμος είναι γεμάτος από ανθρώπους σαν κι εμένα, ανθρώπους που έχουν περάσει αυτά που περνούσα. Ανθρώπους που νοιάζονταν.

Η ανάρρωσή μου ήταν αργή. Αλλά συνέβη. Κέρδισα πίσω όλα όσα είχα χάσει – την αυτοεκτίμησή μου. Άρχισα τελικά νιώθω πλήρης ξανά. Καθώς εξερχόμουν από την κατάθλιψή μου αποφάσισα ότι χρειαζόμουν κάποιον στο πλευρό μου. Έπρεπε να το πω σε κάποιον. Αυτός ο κάποιος ήταν η αδελφή μου, που ζούσε με την οικογένεια εκείνη την εποχή. Χρειάστηκα τέσσερις μήνες να βρω το κουράγιο να της το πω. Τελικά, μια μέρα που ήμαστε μόνοι στο σπίτι απλά το έκανα. Της είπα ότι ήμουν γκέι. Περίμενα μια αρνητική αντίδραση. Εκείνη απλά με κοίταξε για μερικά δευτερόλεπτα και μετά μου είπε ότι πάντοτε ήξερε πως ήμουν διαφορετικός. Μιλούσαμε όλη την υπόλοιπη μέρα. Για τα πάντα. Γελάσαμε και κλάψαμε επίσης.

Πήρα μεγάλο ρίσκο που το είπα στην αδερφή μου, αλλά όλα άλλαξαν προς το καλύτερο όταν της φανερώθηκα. Είναι πολύ υποστηρικτική. Όποτε αισθάνομαι άσχημα για κάτι που αφορά τη σεξουαλικότητά μου έχω κάπου να πάω. Βρίσκεται εκεί για μένα. Δεν κρίνει. Ακούει προσεκτικά και προσφέρει συμβουλές πώς να τα φέρω βόλτα. Τώρα δεν χρειάζεται να κρατώ όλα αυτά τα άσχημα αισθήματα μέσα μου. Μπορώ να τα εξωτερικεύσω, να τα αντιμετωπίσω και να πάω μπροστά. Η αδερφή μου είναι τόσο υποστηρικτική που τα ανέκδοτα για τους γκέι την ενοχλούν περισσότερο από ότι εμένα!

Δεν γνωρίζω άλλους γκέι εφήβους ακόμα, αλλά έχω δύο φίλους δι’ αλληλογραφίας που κατοικούν σε άλλες πολιτείες. Συζητούμε τα πάντα από πολιτική μέχρι σεξ.

Κλείνοντας, θέλω απλά να πω ότι βαθιά μέσα μου ξέρω πως θα έρθει η μέρα που οι γκέι, οι λεσβίες και οι αμφισεξουαλικοί δεν θα χρειάζεται να κρύβονται. Πρέπει να συνεχίσουμε να υπερασπίζουμε τους εαυτούς μας και να κάνουμε τους πάντες να καταλάβουν ότι είμαστε φυσιολογικοί άνθρωποι. Δεν είμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας και δεν ανεχόμαστε να μας μεταχειρίζονται σαν τέτοιους. Αυτή τη στιγμή, βρίσκομαι στη διαδικασία απόκτησης απολυτήριου λυκείου μέσω ενός προγράμματος εκπαίδευσης από απόσταση. Σχεδιάζω να πάω στο κολέγιο. Συνειδητοποιώ ότι είμαι γκέι, είμαι περήφανος και κανείς δεν θα μου σταθεί εμπόδιο!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *