Μινεζότα

Γεια. Θα ήθελα να σας πω κάτι για τον εαυτό μου. Είμαι κωφός, γκέι και δεκαοχτώ χρονών. Μεγάλωσα σε μια μικρή πόλη και παρακολούθησα το Σχολείο για Κωφούς της Μινεζότα. Ήμουν δεκαεπτά όταν διαπίστωσα για πρώτη φορά ότι ήμουν γκέι. Μου πήρε πέντε ή έξι χρόνια για να φτάσω σε αυτό το συμπέρασμα.

Το προηγούμενο καλοκαίρι, αποφάσισα να εξομολογηθώ στη μητέρα μου ότι ήμουν ομοφυλόφιλος. Μου είπε ότι θα έπρεπε να πάω να δω έναν ψυχολόγο, και έτσι έκανα. Πιστεύω ότι επιθυμούσε να με γιατρέψει από την ομοφυλοφιλία μου, αλλά δεν έπιασε. Η μητέρα μου κι εγώ μοχθήσαμε όλο το χρόνο. Φαίνεται πως έχει αρχίσει να με αποδέχεται. Ελπίζω ότι θα κατανοήσει την ομοφυλοφιλία μου κάποια μέρα.

Στο σχολείο, τα αγόρια και τα κορίτσια με πείραζαν και με αποκαλούσαν «αδερφή.» Έλεγαν, «Εσύ θα έπρεπε να παντρευτείς άντρα,» και με κορόιδευαν. Ήμουν οργισμένος και πληγωμένος.

Μια Κυριακή, πήγα στη Λουθηρανική εκκλησία για τους κωφούς. Όταν τελείωσε η λειτουργία, αποφάσισα να μιλήσω στην πάστορα και της είπα ότι ήμουν γκέι. Αυτή έδειξε κατανόηση και μου μίλησε για αυτό το λεσβιακό ζευγάρι που γνώριζε. Ήθελε να τις συναντήσω και μου έδωσε τη διεύθυνσή τους.

Με έκαναν πολύ χαρούμενο. Μου μίλησαν για το πώς η πάστορας με αποδέχτηκε παρόλο που ήμουν γκέι. Είπαν ότι πολλοί πάστορες κάνουν τους γκέι να αισθάνονται άσχημα και ένοχοι. Τότε προσευχήθηκα στο Θεό να με αποδεχτεί ως γκέι άτομο. Ανακάλυψα ότι ο Θεός όντως με αποδέχεται και με αγαπά σαν παιδί Του.

Τέλος πάντων, το λεσβιακό ζευγάρι με προσκάλεσε να τις επισκεφτώ για μια εβδομάδα. Μου έδειξαν τα γκέι μέρη της Μινεάπολης. Τώρα βρίσκομαι στο Κολέγιο Σεντ Μέρι στη Μινεάπολη και είμαι πολύ ενθουσιασμένος που έχω γκέι φίλους. Θα ήθελα μια μέρα να έχω έναν αγαπημένο.

Πιστεύω ότι και οι ανάπηροι μπορούν να είναι επίσης γκέι. Έχω αρκετούς κωφούς γκέι φίλους τώρα και αποτελούν κάτι πολύ ξεχωριστός για μένα. Καλή τύχη, φίλοι μου. Να φροντίζετε τον εαυτό σας και είθε ο Θεός να μας ευλογήσει σαν παιδιά Του.