Τζίλετ, Αρκάνσας

Είμαι δεκάξι και γκέϊ. Οταν άρχισα να φανερώνομαι, το είπα μόνο σε μια στρέιτ φίλη. Αργότερα, όλοι, συμπεριλαμβανομένου του σχολείου και της κωμόπολης, το ήξεραν. Πολλά από τα αγόρια που γνώριζα ως φίλους αποδείχτηκαν ότι ήταν το αντίθετο. Κρατιόνταν μακριά μου στο σχολείο και με φώναζαν «αδερφή», «πούστη» και «αλήτη». Οι περισσότεροι φίλοι μου είναι κορίτσια. Είμαι χαρούμενος που όλοι το ξέρουν, γιατί καθώς περνούν οι μέρες τα πράγματα γίνονται όλο και πιο εύκολα.

Δεν είχα καταλάβει ότι ήμουν γκέι μέχρι να πάω στην πέμπτη· τώρα είμαι στην πρώτη λυκείου. Η πρώτη μου εμπειρία ήταν όταν προσκάλεσα ένα αγόρι στην ηλικία μου στο σπίτι μας. Δεν κάναμε τίποτα παραπάνω από το να φιληθούμε.

Όταν το πρωτοείπα στη φίλη μου, δεν το είχα σχεδιάσει. Πηγαίναμε σε έναν αγώνα μπάσκετ, και υπήρχε αυτός ο τύπος στο λεωφορείο που μου άρεζε, κι έτσι της είπα να τον ρωτήσει αν μπορούσα να του μιλήσω. Δεν είπε τίποτα, έτσι κι εγώ δεν έκανα τίποτα. Της το είπα γιατί είναι πολύ έμπιστη και με κατανόηση. Δεν έδειξε έκπληξη, γιατί γνώριζε ένα κορίτσι που ήταν επίσης σαν κι εμένα.

Όλοι οι υπόλοιποι έμαθαν για μένα όταν έγραψα ένα γράμμα σε αυτό το ίδιο αγόρι περίπου ένα μήνα αργότερα. Το γράμμα μού έπεσε κατά λάθος και ένα άλλο αγόρι, που δεν με συμπαθεί, το βρήκε και το είπε σε όλους. Το συζήτησαν με τους γονείς τους και το πράγμα συνεχίστηκε ασταμάτητα.

Μετά από αυτό, τα πράγματα έγιναν τόσο αφόρητα που είπα στην καλύτερη φίλη μου ότι σχεδίαζα να πάρω χάπια. Το είπε στα αδέρφια μου και αυτά μίλησαν στη μητέρα μου για τα χάπια και ότι είχα γράψει ένα γράμμα σε κάποιο αγόρι. Η μητέρα μου είπε ότι όποιος προτιμά το ίδιο φύλο είναι άρρωστος. Σκέφτηκε ότι ήμουν μπερδεμένος και με έστειλε σε έναν σύμβουλο. Ακόμα πηγαίνω, κάθε Δευτέρα. Φαντάζομαι ότι η μητέρα μου αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα δεν θα αλλάξουν και δείχνει να το έχει αποδεχτεί. (Ο πατέρας μου εγκατέλειψε το σπίτι όταν γεννήθηκα και πέθανε έξι χρόνια αργότερα.)

Από όλα αυτά έχει ανακύψει κάτι καλό. Η μητέρα μου κι εγώ φαίνεται πως ήρθαμε πιο κοντά. Ο κόσμος με βλέπει όπως είμαι· είμαι πιο πολύ ο εαυτός μου απ’ όσο ήμουν σε ολόκληρη τη ζωή μου.

Αλλά υπήρξε και το δύσκολο μέρος, επίσης. Αφού η μητέρα μου έμαθε ότι ήμουν γκέι, με άφησε να πάω στο Χιούστον να μείνω με τον αδερφό μου. Φαντάζομαι ότι σκέφτηκε πως θα με βοηθούσε να αποβάλλω κάποια πράγματα από τις σκέψεις μου. Ενώ βρισκόμουν εκεί, διάβασα στην εφημερίδα για μια κυρία που ήταν γκέι. Ασκούσε κριτική στα προκατειλημμένα άτομα κι εγώ της έγραψα κι αργότερα απόκτησα το τηλεφωνικό της νούμερο. Με κάλεσε μια φορά και ο αδερφός μου απάντησε στο τηλέφωνο. Όταν συνειδητοποίησε τι συνέβαινε, ότι πραγματικά ήμουν τέτοιος, με έστειλε σπίτι ώστε τα δύο παιδιά του να μην «εκτεθούν». Δεν μπορώ πια να τον επισκεφτώ.

Έχασα πολλά από τα αγόρια που ήταν φίλοι μου. Από τότε που έμαθαν ότι είμαι τέτοιος, τρέχουν μακριά ή με αποφεύγουν αν πάω κοντά τους. Δεν κάθομαι πια με αγόρια στην καφετέρια. Κάθομαι με κορίτσια, γιατί είναι οι μόνοι φίλοι που έχω. Για να είμαι ειλικρινής είχα περισσότερες άσχημες παρά καλές εμπειρίες κατά την αποκάλυψή μου.

Από την αρχή ήταν δύσκολο, αλλά είχα μια φίλη μου νοιαζόταν να μου δείξει το δρόμο. Πολλές φορές σκέφτηκα να το σκάσω και σκέφτηκα ακόμα και την αυτοκτονία, αλλά τότε αποφάσισα ότι δεν επρόκειτο να αφήσω τις επικρίσεις των άλλων ανθρώπων να με πάρουν από κάτω ή να με καταστρέψουν. Πάντοτε θα υπάρχουν άτομα που θα μιλούν για σένα ή θα σε αποκαλούν με διάφορα ονόματα, αλλά υπάρχει ένα πράγμα που μπορείς να κάνεις για να τους αναστατώσεις: αγνόησέ τους.

Βρίσκομαι σε μια κωμόπολη όπου είμαι το μόνο άτομο που είναι τέτοιο. Θα ήθελα να καταφέρετε κάποιους από τους νέους να γράψουν, αν είναι δυνατόν. Ελπίζω ότι κάποιος εκεί έξω θα γράψει.