Βαλτιμόρη, Μέριλαντ

Στην πραγματικότητα, ο όρος «φανέρωμα» είναι κάτι παραπάνω από παραπλανητικός, γιατί δεν πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό, αλλά για μια σειρά μακρών σε διάρκεια σταδίων. Ίσως το δυσκολότερο μέρος αυτής της διαδικασίας είναι η συνειδητοποίηση και η παραδοχή ότι «είμαι γκέι.» Στην περίπτωσή μου, υπήρξε μια βαθμιαία συνειδητοποίηση ότι ήμουν διαφορετικός από οποιονδήποτε άλλο. Διαπιστώνοντας ότι ελκύομαι από το ίδιο μου το φύλο δεν οδήγησε σε αισθήματα περηφάνιας και αξιοπρέπειας. Οι πρώτες αντιδράσεις μου ήταν πολύ αρνητικές, πράγμα αναμενόμενο, δεδομένων των εδραιωμένων στερεοτύπων.

Ένα περιστατικό που ξεχωρίζει στη μνήμη μου συνέβη όταν ήμουν περίπου δεκατεσσάρων. Η μητέρα μου κι εγώ παρακολουθούσαμε τηλεόραση όταν ένας ομιλητής από την τοπική γκέι ομάδα εμφανίστηκε σε κάποιο από αυτά τα ημίλεπτα σποτάκια που επαναλαμβάνονται κάθε τόσο. Μετά περίπου πέντε δευτερόλεπτα, η μητέρα μου παρατήρησε, «Αισθάνομαι πραγματικά θλίψη για αυτούς τους ανθρώπους, γιατί χρειάζονται βοήθεια. Είναι πραγματικά άρρωστοι!» Αυτό μόνο κατέστρεψε τα αισθήματα αυτοεκτίμησης που εργαζόμουν τόσο σκληρά για να αναπτύξω. Έπειτα από μια περίοδο μίσους για τον εαυτό μου, έφτασα στο σημείο να συνειδητοποιήσω ότι κάθε ανθρώπινη ύπαρξη έχει μια συμφυή ομορφιά. Επομένως, κάποια μοναδική ομορφιά υπήρχε μέσα μου, και είχα να κάνω μια συνεισφορά στον κόσμο.

Το επόμενο βήμα ήταν να παραδεχτώ σε κάποιον άλλο τι είχα ανακαλύψει για τον εαυτό μου. Ευτυχώς, είχα έναν πολύ στενό φίλο που ουσιαστικά μου το έβγαλε με το τσιγκέλι. Αν ήταν δύσκολο για μένα να συμβιβαστώ με τον εαυτό μου, ήταν σχεδόν το ίδιο δύσκολο να το πω σε κάποιον άλλο και να αφήσω τον εαυτό μου εκτεθειμένο στην απόρριψη και την παρενόχληση. Παρόλα αυτά, όταν τελικά βρήκα τα κότσια να πω στον φίλο μου ότι ήμουν γκέι, η υποστηρικτική αντίδραση έκανε όλο το άγχος του κόσμου άξιο να το υπομείνω. Πέρασα τα πάνδεινα παίρνοντας εκείνη την απόφαση, αλλά στο τέλος αναδύθηκα με μεγαλύτερη αίσθηση αυτοεκτίμησης και ασφάλειας. Ακόμα και τώρα είμαι πολύ προσεκτικός σε ποιους λέω ότι είμαι γκέι, και στην πραγματικότητα το έχω πει μόνο σε πολύ λίγους στενούς φίλους τους οποίους ξέρω ότι μπορώ να εμπιστευτώ. Δεν υπάρχει πραγματική ανάγκη να το πω στους γονείς μου αυτόν τον καιρό. Στην καλύτερη περίπτωση, η αντίδρασή τους θα ήταν απρόβλεπτη.

Παρόλο που η πρόοδος διαμέσου κάθε διαδοχικού σταδίου κάνει το επόμενο τόσο πολύ πιο εύκολο, το φανέρωμα ποτέ δεν καθίσταται η απλή δήλωση αυτό-ολοκλήρωσης που θα έπρεπε να είναι. Είναι γεμάτο με την κοινωνική πίεση και την αμφιβολία για τον εαυτό σου. Ίσως το μέγεθος κάθε διαδοχικού βήματος συνειδητοποιείται μόνο όταν λάβεις υπόψη πως δεν υπάρχει δυνατός τρόπος να επιστρέψεις στη ντουλάπα.

Τώρα, βρίσκομαι στο μέσο του τελευταίου σταδίου του φανερώματος – στην ενεργοποίηση μέσα στην γκέι κοινότητα. Είναι τόσο ανακουφιστικό όσο και μια φοβερά τρομαχτική εμπειρία. Φυσικά, καθένας που εισέρχεται σε άγνωστη περιοχή πρόκειται να τρομάξει στην αρχή, αλλά υπάρχουν διάφοροι τρόποι να προσεγγιστεί το ζήτημα. Εγώ ξεκίνησα πληροφορούμενος όσα μπορούσα για την γκέι εμπειρία, μέσα από βιβλία, ταινίες και άλλες πηγές. Ήμουν προσεκτικός επιλέγοντας υλικό προερχόμενο είτε από τους ίδιους τους γκέι είτε από ομάδες που έδειχναν κατανόηση ή ήταν αντίθετες στις διακρίσεις. Αφού ένιωσα αρκετά ασφαλής με τον εαυτό μου, κάλεσα το τοπικό κέντρο της γκέι κοινότητας για να ρωτήσω για δραστηριότητες στην περιοχή. Αυτό που ανακάλυψα ήταν ότι δεν συνέβαιναν και πολλά πράγματα έξω από τα μπαρ, αλλά το άτομο στο τηλέφωνο ήταν εξαιρετικά ευγενικό και σύντομα γίναμε φίλοι. Τώρα, έχω αρχίσει να αναπτύσσω ένα δίκτυο από γκέι φίλους, ώστε να αποφεύγω τη σκηνή των μπαρ την οποία βρίσκω αντίθετη στα γούστα μου. Παρόλα αυτά, τα μπαρ θα μπορούσαν επίσης να αποτελούν μια άλλη επιλογή για μπεις στην κοινότητα. Το σημαντικότερο είναι ότι βρίσκεις μια κοινότητα από την οποία μπορεί να κερδίσεις μια αίσθηση υποστήριξης και ότι ανήκεις κάπου.

Το φανέρωμα υπήρξε μια αργή αλλά σταθερή διαδικασία για μένα τα τελευταία οκτώ χρόνια. Ο δρόμος δεν δείχνει ποτέ να φτάνει στο τέρμα. Ίσως γιατί η ζωή συνεχώς αλλάζει και πρέπει συνεχώς να προσαρμοζόμαστε. Ή, ίσως, μας δίνεται μια ζωή απλά για να ανακαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε και να βοηθήσουμε άλλους στην ίδια προσπάθεια. Όπως και να ’χει, η πάλη με τον εαυτό σου μπορεί να μην τελειώσει ποτέ, αλλά παρέχει σταθερά μια πηγή υπερηφάνειας καθώς ανακαλύπτουμε εκείνες τις αξίες που μας καθιστούν μοναδικούς και μας επιτρέπουν να εμπλουτίσουμε τη ζωή αυτών που βρίσκονται γύρω μας.

Η αιμομιξία είναι ένα θέμα για το οποίο σχεδόν κανένας δεν θέλει να συζητά. Τόσο οι στρέιτ όσο και οι γκέι αισθάνονται πολύ άβολα όταν συζητούν το θέμα. Παρόλα αυτά, υπάρχουν πολλά σιωπηλά θύματα αιμομιξίας, τα οποία πονούν ακατάπαυστα έχοντας να αντιμετωπίσουν μια προσωπική τραγωδία στη μοναξιά. Ο τρόμος της αιμομιξίας μεγεθύνεται για το γκέι θύμα, ειδικά αν αυτός ή αυτή παραβιάζεται από συγγενή του ίδιου φύλου. Εννοείται ότι σοβαρά προβλήματα ανακύπτουν για κάθε θύμα αιμομιξίας.

Στην περίπτωσή μου, ο θείος μου ήταν ο παραβάτης. Ξεκίνησε στο σπίτι των παππούδων μου. Είχα στενή σχέση με τους παππούδες μου και κάθε σαββατοκύριακο επί πέντε χρόνια διανυκτέρευα εκεί για να τους βλέπω.

Ο θείος μου μόλις είχε αποφυλακιστεί για αμέλεια εποπτείας και έμενε με τους παππούδες μου. Πιθανά δεν μπορούσε να βρει κάποια πηγή σεξουαλικής ικανοποίησης. Επιπλέον, είχε έντονο πρόβλημα αλκοολισμού και ομοφυλοφιλικές τάσεις τις οποίες δεν ήθελε να παραδεχτεί.

Ένα βραδάκι, όταν ήμουν στην τετάρτη, τους επισκεπτόμουν και ο θείος μου ρώτησε αν ήξερα από πού έρχονται τα μωρά. Φυσικά, ήμουν μόνο εν μέρει σωστός, κι έτσι επρόκειτο να με διαφωτίσει. Στην αρχή, τον αιφνιδίασα, γιατί ήθελε να μου δείξει φωτογραφίες με γυμνές γυναίκες κι εγώ πετούσα συνεχώς υπονοούμενα ότι ήθελα να δω φωτογραφίες με γυμνούς άντρες. Μην παρασύρεστε και σκεφτείτε ότι αυτό το ενδιαφέρον για τους άντρες τού παρείχε κίνητρο. Στην πραγματικότητα, με γελοιοποίησε έντονα που έδειχνα ενδιαφέρον για άντρες. Αντίθετα με ό,τι πιστεύει πολύς κόσμος, ο σεξουαλικός μου προσανατολισμός δεν έκανε την κατάσταση πιο ευχάριστη για μένα. Ήμουν σιωπηλά τρομοκρατημένος από τις ενέργειές του. Παρά την φυσική απόλαυση του σεξ, μπορούσα παρόλα αυτά να αισθανθώ ότι κάτι πήγαινε φοβερά στραβά, αφήνοντάς με έντονα αισθήματα ενοχής. Αυτά τα αισθήματα ενοχής θα έπαυαν μόνο χρόνια αργότερα όταν συνειδητοποίησα ότι δεν είχα καμία σχέση με αυτές τις επαφές.

Ποτέ δεν ήθελα να πάω στο κρεβάτι με τον θείο μου, αλλά έμπλεξα σε μια αδιέξοδη κατάσταση. Οι παππούδες μου είχαν μόνο δύο κρεβατοκάμαρες, κι έτσι ήμουν αναγκασμένος να κοιμάμαι με τον θείο μου τα σαββατοκύριακα. Πέρα από το πρόβλημα της μοιρασιάς μιας κρεβατοκάμαρας με το θείο μου, είχα απολιθωθεί σκεπτόμενος τι θα μπορούσε να κάνει αν δεν έπραττα όπως επιθυμούσε. Εκείνο τον καιρό, δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι ήταν αυτός, όχι εγώ, που θα έπρεπε να φοβάται την αντεκδίκηση. Τελικά, χαλάρωσα τους δεσμούς με τους παππούδες μου, έτσι ώστε να αποφεύγω τον θείο μου, αλλά να μην πληγώσω τους παππούδες μου. Όταν ήμουν στη δευτέρα γυμνασίου, ένιωσα ότι μπορούσα να σταματήσω εντελώς να διανυκτερεύω στους παππούδες μου.

Την ίδια χρονιά έπρεπε να υποφέρω από μια ακραία προσωπική κρίση. Τα έντονα αισθήματά μου ενοχής είχαν φτάσει στο αποκορύφωμα, και άρχισα να ανακαλύπτω ότι επρόκειτο να έρθουν κι άλλα προβλήματα. Μεταξύ των δυσκολιών που συνάντησα εκείνη τη χρονιά, ήταν το πρώτο μου επεισόδιο παρενόχλησης στο σχολείο εξαιτίας του σεξουαλικού προσανατολισμού μου. Επίσης, είχα αρχίσει να αποτραβιέμαι από τους ανθρώπους και φοβόμουν το σεξ με άνδρες που με ενδιέφεραν (όχι ότι ήμουν σεξουαλικά ενεργός ή ότι ποτέ το ήθελα). Τελικά, για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, μετακομίσαμε σε μια νέα γειτονιά, εντελώς διαφορετική από το παλιό προστατευόμενο προάστιό μου, και είχα προβλήματα προσαρμογής. Λοιπόν, όλα αυτά τα προβλήματα κατέληξαν σε πέντε απόπειρες αυτοκτονίας οι οποίες ήταν περισσότερο κραυγές για βοήθεια παρά επιθυμία για θάνατο. Ευτυχώς μετακομίσαμε ξανά ένα χρόνο αργότερα σε ένα άλλο προστατευόμενο προάστιο, όπου μπόρεσα να ξεκαθαρίσω τις σκέψεις μου και να κερδίσω κάποιον αυτοσεβασμό.

Παρόλο που τώρα καταλαβαίνω τις πράξεις του θείου μου, δεν τον συγχωρώ με κανέναν τρόπο. Παρόλο που κάνω γκριμάτσες όταν σκέφτομαι τις φορές που έκανα σεξ μαζί του (ήταν ένας ρυπαρός άντρας – όχι ότι θα υπήρχε κάποια διαφορά αν δεν ήταν), μπορώ τώρα να αντιμετωπίσω τις εμπειρίες μου από το παρελθόν και να εξαλείψω τη λαβή που είχαν στη ζωή μου. Στην πραγματικότητα, μπορώ ακόμα και να γελάσω μερικές φορές με τη γελοιότητα της όλης δοκιμασίας.

Στην τρίτη λυκείου έγραψα μια αναφορά πάνω στην αιμομιξία για το μάθημα της ψυχολογίας μου. Μόνο τρεις μαθητές σε μια τάξη των τριάντα γνώριζε τι είναι αιμομιξία το 1980! Η καθηγήτριά μου μού είπε πόσο χαρούμενη ήταν που επρόκειτο να ασχοληθώ με το ζήτημα της αιμομιξίας. Είπε, «Είμαι τόσο ευχαριστημένη που πρόκειται να μιλήσεις για το θέμα της αιμομιξίας, γιατί όταν δίνω διαλέξεις για θέματα όπως η ομοφυλοφιλία και η αιμομιξία, το μόνο που μπορώ σκεφτώ είναι ότι τουλάχιστον ένας μαθητής στην τάξη μου είναι γκέι ή θύμα αιμομιξίας ή κάτι τέτοιο. Αυτό πραγματικά με φοβίζει.» Για να μη την αποτρελάνω, δεν της είπα ποτέ ότι ο αγαπημένος της μαθητής ήταν και γκέι και θύμα αιμομιξίας!

Αν είσαι θύμα αιμομιξίας, πιθανά να αισθάνεσαι πολύ απομονωμένος και μονάχος. Να μερικές προτάσεις:

1. Προσπάθησε να θεμελιώσεις λογικά γιατί μπορεί να έγιναν οι παραβιάσεις ώστε να απαλύνεις τα δικά σου αισθήματα ενοχής. Συχνά, θα βρεις ότι χρησιμοποιήθηκες ως το τελευταίο καταφύγιο για στοργή, ζεστασιά ή σεξουαλική εκτόνωση.

2. Διάβασε βιβλία που αφορούν στο ζήτημα της αιμομιξίας, όπως το Ημέρες του Πατέρα της Κάθριν Μπράντι ή το Η Συνωμοσία της Σιωπής: Το Τραύμα της Αιμομιξίας της Σάρα Μπάτλερ.

3. Αν υπάρχει κάποια ομάδα θυμάτων αιμομιξίας ή κλινική στο μέρος που κατοικείς, σε παρακαλώ να τους επισκεφτείς. Όμως, είναι απίθανο στήριξη οποιουδήποτε είδους να είναι διαθέσιμη στην κοινότητά σου, έτσι ίσως θα έπρεπε να δείς έναν ψυχολόγο ή ψυχίατρο. Όταν θα επιλέξεις τον θεραπευτή σου, βεβαιώσου ότι είναι πολύ ανοιχτόμυαλος/η. Στο κάτω κάτω, ένας θεραπευτής που πλημμυρίζει από άγχος όταν συζητά για την αιμομιξία δεν μπορεί να σε βοηθήσει πολύ. Μην θεωρείς δεδομένο ότι ένας γκέι θεραπευτής θα είναι πιο ανοιχτόμυαλος όταν έχει να αντιμετωπίσει την αιμομιξία.

4. Ανάλυσε πώς η εμπειρία αυτή έχει επηρεάσει τις διαπροσωπικές σου σχέσεις. Για παράδειγμα, είσαι αποτραβηγμένος; Μήπως αποφεύγεις όλα τα μέλη ενός συγκεκριμένου φύλου; Μήπως το παρελθόν δημιουργεί σεξουαλικές δυσκολίες στο παρόν; Η αναγνώριση των προβλημάτων σου μπορεί να σε φέρει ένα βήμα κοντύτερα στη λύση τους.

5. Τελικά, πάντα να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου ότι είσαι ένα άτομο με αξία που του αξίζει σεβασμός! Άφησε στον εαυτό σου μηνύματα – γράψε ακόμα και στον καθρέφτη σου – που να λένε «Είμαι ένα ελκυστικό άτομο τόσο σε προσωπικότητα όσο και σε εμφάνιση.»

Απλά θυμήσου ότι υπάρχουν άλλοι που γνωρίζουν την αδημονία και τον πόνο σου και εύχονται να απαλύνουν τη θλίψη με αγάπη, ακόμα κι αν δεν είμαστε εκεί μαζί σου.

Είναι πραγματικά λυπηρό ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι βρίσκουν τη ζωή τόσο αβάσταχτη ώστε να αποπειρούνται να καταστρέψουν τους εαυτούς τους, κι ακόμα πιο λυπηρό είναι ότι κάποιοι το επιτυγχάνουν. Η απώλεια ενός και μόνο ατόμου είναι μια μόνιμη απώλεια για τον κόσμο μιας μοναδικής άποψης, των μοναδικών χαρισμάτων, του μέλλοντος αυτού του ενός ατόμου.

Δυστυχώς, έχω πιάσει τον εαυτό μου να κοιτάζει έντονα χάπια ή ένα μαχαίρι σε περισσότερες από μία περιπτώσεις καθώς φανερωνόμουν, και σχεδόν πέτυχα να καταστρέψω τον εαυτό μου. Θυμάμαι ολοζώντανα τις ατελείωτε ώρες που αντίκριζα τον καθρέφτη, προσπαθώντας να αποφασίσω αν η εικόνα που έβλεπα άξιζε να σωθεί. Κάποιες φορές, απλά κατέρρεα και έκλαιγα. Δεν διακρινόταν λύση στα προβλήματά μου. Ένας συνδυασμός από λεκτικές παρενοχλήσεις και σωματική και σεξουαλική επίθεση με είχαν οδηγήσει απελπιστικά κοντά στα άκρα. Κανείς δεν γνώριζε ολόκληρη την αιτία για την κατάθλιψή μου. Οι γονείς δεν γνώριζαν για τη σωματική και σεξουαλική κακομεταχείριση, ούτε αυτός που μου επιτίθονταν γνώριζε για τα προβλήματά μου στο σχολείο και στο σπίτι. Η έλλειψη συμπόνιας και κατανόησης που βίωνα προσθέτονταν στα αισθήματα απομόνωσης και παγίδευσης. Έπειτα από μια απόπειρα που παραλίγο να με σκοτώσει, την πέμπτη μου, αποφάσισα να πολεμήσω και να διορθώσω τα προβλήματά μου αντί αυτά να με τρώνε ζωντανό. Με εντυπωσίασε πόσο λίγη πεποίθηση και προσπάθεια χρειαζόταν για να κάνω μεγάλες αλλαγές στο περιβάλλον μου.

Υπάρχουν μερικές τεχνικές που βρήκα χρήσιμες στην ανάνηψή μου από την απελπισία. Πρώτα απ’ όλα, θέσε μερικούς πολύ εύκολους κοντινούς στόχους ώστε να βελτιώσεις την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου. Για παράδειγμα, το να πετύχω καλύτερους βαθμούς ήταν ένας από τους βραχυπρόθεσμους στόχους μου. Ο εθελοντισμός στη βοήθεια των φτωχών, όσων έχουν ανάγκη ή είναι ανάπηροι μπορεί να βοηθήσει να ενσταλαχθούν αισθήματα αυτοεκτίμησης και να επιτρέψουν επαναξιολόγηση της απόγνωσης στη δική σου περίπτωση. Τέλος, άφηνε στον εαυτό σου σημειώματα ότι είσαι μια μοναδική ύπαρξη που δίνει πολύτιμη συνεισφορά στους άλλους, και περιτριγύρισε τον εαυτό σου με θερμούς, γεμάτους υποστήριξη φίλους.

Αν γνωρίζεις κάποιον που περνά κρίση, σε παρακαλώ μη διστάσεις να ακούσεις με φιλική διάθεση. Προσέφερε βοήθεια όπου είναι πρέπον και, για όνομα του Θεού, μη στέκεσαι ήρεμος παραδίπλα βλέποντας μια ανθρώπινη ύπαρξη να αυτοκαταστρέφεται. Ειδοποίησε έναν φίλο ή ένα μέλος της οικογένειάς τους, ή πρότεινε επαγγελματική βοήθεια σε αυτόν ή αυτή. Όπως και να έχουν τα πράγματα, εξέφρασε ενδιαφέρον και έγνοια, γιατί καθένας από εμάς είναι πολύ πολύτιμος ώστε να χαθεί χωρίς λόγο, και οι άνθρωποι δε χρειάζεται να υποφέρουν στην απομόνωση και τη μοναξιά.