Τζόρτζια

Η ενηλικίωση ήταν παράξενη. Όταν πήγαινα για ψάρεμα με τους φίλους μου, είχα πάντα περισσότερο ενδιαφέρον να παρακολουθώ εκείνους παρά τα ψάρια! Όταν πήγα στο γυμνάσιο, βρέθηκα στον παράδεισο. Έπιανα τον εαυτό μου να παρακολουθεί αγόρια στο γυμναστήριο και στα αποδυτήρια. Γιατί αισθανόμουν έτσι; Γιατί;

Αυτό συνεχίστηκε για τρία χρόνια. Δεν μπορούσα να αντέξω τα ονόματα με τα οποία με αποκαλούσαν. Δεν μπορούσα να αντέξω το γεγονός ότι ήμουν «αδερφή», «πούστης», «ψωλογλύφτης» και «ανώμαλος». Ήθελα να θέσω ένα τέλος. Προσπάθησα να αυτοκτονήσω. Πέρασα τρεις μήνες σε ψυχιατρική κλινική.

Όταν πήρα εξιτήριο, πήρα μέρος σε μια ομάδα στήριξης για νέους γκέι. Τώρα μπορώ να πω ότι είμαι γκέι. Και τι έγινε που είμαι; Αν κάποιος έχει πρόβλημα μ’ αυτό, να πάει να το λύσει. Έχω φανερωθεί σχεδόν σε όλους τους φίλους μου. Κάποιες φορές ήταν κόλαση, αλλά δε συγκρίνεται με τίποτα με το να το κρατάς μέσα σου. Οι γονείς ξέρουν επίσης. Ο πατέρας μου με αποκήρυξε. Ο πατριός μου λέει ότι θα αλλάξω. Η μητέρα μου είναι άνετη.

Θα ήθελα να πω στους άλλους γκέι εφήβους ότι εύχομαι το φανέρωμά σας να είναι όσο το δυνατόν πιο εύκολο. Το να είσαι γκέι δεν είναι η συντέλεια του κόσμου. Να είστε δυνατοί. Δεν θέλω κανένας να καταλήξει νεκρός όπως σχεδόν έγινε με μένα. Δόξα τω Θεώ που δεν κατέληξα έτσι.