Φορτ Λόντερντεϊλ, Φλόριντα

Η μαμά μου είναι λεσβία. Μένω μαζί της και με την ερωμένη της την Μπόνι. Θεωρούμε τους εαυτούς μας οικογένεια. Είμαστε οικογένεια. Έχουμε προβλήματα, αλλά τα καταφέρνουμε. Ζούμε στο Μέρμεϊντ Ιν. Είναι ένα λεσβιακό ξενοδοχείο που έχει η μαμά μου.

Είμαι δεκαεπτά χρονών. Η μαμά μού φανερώθηκε όταν ήμουν δώδεκα. Δεν ήμουν ακριβώς ενθουσιασμένη με το νέο τρόπο ζωής της. Και η Μπόνι έδειξε να μπαίνει στη ζωή της μαμάς μου τόσο γρήγορα. Δεν ήμουν συνηθισμένη να βλέπω τη μαμά μου ερωτευμένη. Πάνω απ’ όλα, ένοιωθα να περισσεύω.

Όλες αυτές οι λεσβίες άρχισαν να καταφτάνουν. Υποκρινόμουν ότι δεν ήθελα καμία σχέση μαζί τους. Αλλά η αλήθεια ήταν πως ήθελα να γίνουμε φίλες. Σύντομα άρχισα να καταφεύγω σε αυτές για καθοδήγηση και υποστήριξη, παρόλο που πίστευα ότι ήμουν στρέιτ.

Στα δεκατέσσερα, όμως, έφτασα σε κρίσιμη καμπή. Ερωτεύτηκα μια γυναίκα! Μια 39χρονη γυναίκα! Τίποτα δεν προέκυψε από την ερωτική εκείνη τρέλα πέρα από μια πολύ ξεχωριστή φιλία. Ακόμα καταφεύγω σε αυτή τη γυναίκα για στήριξη· νομίζω ότι μου έδωσε τη δύναμη να ψάξω τη δική μου ταυτότητα. Την ίδια εκείνη χρονιά, μετακομίσαμε από το Γκέινσβιλ στο Φορτ Λόντερντειλ. Θυμάμαι που είχε ραγίσει η καρδιά μου. Έπρεπε να αφήσω πίσω τον χωρίς ανταπόδοση έρωτά μου.

Κατά την πρώτη μου χρονιά στο Φορτ Λόντερντειλ, έζησα τη ζωή ενός μέσου έφηβου κοριτσιού – μόνο που δεν έβγαινα με αγόρια. Είχα ξελογιάσματα, αλλά ήταν πάντα για κορίτσια. Φανερώθηκα όταν ήμουν δεκαπέντε.

Άρχισα να πηγαίνω σε μια ομάδα νέων γκέι στην εκκλησία MCC1. Βρήκα απίστευτη ποσότητα στήριξης εκεί. Γνώρισα επίσης δύο νεαρές λεσβίες στην ομάδα που πήγαινε στη λύκειό μου. Ήταν ερωμένες. Το είχα υποψιαστεί ότι μπορούσαν να είναι. Υπήρχαν φήμες διάχυτες σε όλο το σχολείο ότι ήταν. Υπήρχαν φήμες για μένα επίσης. Όταν οι τρεις μας αρχίσαμε να κάνουμε παρέα, τα άλλα παιδιά άρχισαν πραγματικά να μιλάνε. Όλη εκείνη η χρονιά ήταν δύσκολη.

Πρόσφατα, οι δύο αυτές γυναίκες παράτησαν το σχολείο. Έτσι τώρα είμαι μόνη, έχοντας να πολεμήσω την άγνοια των εφήβων και των αγύριστων εξουσιαστικών μορφών. Μέχρι τώρα, όμως, η χρονιά μου δεν φαίνεται τόσο δύσκολη.

Παρόλο που γνωρίζω πολλές λεσβίες εδώ στο Φορτ Λόντερντειλ, δεν έχω συναντήσει πολλές που να είναι στην ηλικία μου. Και αυτές που έχω συναντήσει είναι πολύ ανασφαλείς που είναι γκέι. Δεν είναι ακόμα άνετες με τον εαυτό τους. Δεν υπάρχουν πολλά μέρη όπου μπορούν να περάσουν την ώρα τους τα γκέι παιδιά.

Οι μεγαλύτερες γυναίκες δεν με παίρνουν στα σοβαρά – ακόμα και στο Μέρμεϊντ Ιν, το ίδιο μου το σπίτι! Κάποτε μια γυναίκα είπε με πολύ μειωτικό τρόπο, «Πόσο χρονών είσαι; Δεν μπορεί να είσαι πάνω από δώδεκα!» Προσβλήθηκα. Υπάρχουν επίσης γυναίκες που αναρωτιούνται αν θα είμαι λεσβία για πάντα. Νομίζω ότι αυτό οφείλεται στο ότι είμαι νέα και η μητέρα μου είναι λεσβία.

Τώρα, προσπαθώ να βάζω τα δυνατά μου. Το έχω φανερώσει στο σχολείο και μάλιστα πήρα μέρος στην γκέι και λεσβιακή παρέλαση περηφάνιας. Αισθάνομαι ότι όσο πιο ορατή είμαι, τόσο λιγότερο τρομαχτικό θα ήταν για κάποιο παιδί στο σχολείο που παλεύει με τη σεξουαλικότητά του (ή της). Θέλω να σκέφτομαι τον εαυτό μου ως μια φιλόδοξη ακτιβίστρια.